Schola San Damiano

              Scholka „San Damiano” została założona w kościele pod wezwaniem Świętego Krzyża. Następnie po podziale parafii została przyłączona do Białego Kościółka. Opiekę nad nią przejął Brat Waldemar, dzięki któremu scholka rozrosła się do pokaźnych rozmiarów, ponad 80 scholistów. Dzieci prowadziły śpiew przy akompaniamencie gitary i organów.
                Kiedy Brat Waldemar został przeniesiony do Lublina opieki nad scholką podjęła się Pani Ola. Skład co prawda trochę się zmienił, ale nadal powszechnie uważano, że dziewczyny śpiewają jak słowiki. Miejsca, w których dziewczyny śpiewały ku chwale Pana często się zmieniały, by w końcu stanąć przy bocznym wejściu Kościoła. Po niedługim czasie do scholki przybył Marcin Mazur, który pomagał Pani Oli, a po jej odejściu O. Andrzejowi Makowskiemu.
                Skład scholki ciągle ulegał zmianie. W tym samym czasie dziewczynki zdecydowały się przystąpić do „Podwórkowych Kółek Różańcowych Dzieci”. Wraz z nimi jeździły do Częstochowy na spotkania organizowane przez Madzię Buczek.
                W każdą niedzielę po mszy św. dzieci zostawały by łączyć się wraz z O. Andrzejem w modlitwie różańcowej. Kiedy O. Andrzej został przeniesiony do innego miasta, na miejsce powrócił opiekun sprzed lat – Brat Waldemar.
                Obecnie scholka liczy 48 osób, ale mamy nadzieję, że będzie się nadal rozrastać.

Nasza scholka nosi imię San Damiano, czyli Św. Damiana. Nazwa ta łączy się z życiem św. Franciszka z Asyżu. Przechodził on pewnego dnia obok kościoła i wszedł do niego pod natchnieniem Ducha św. Z krzyża znajdującego się na ołtarzu usłyszał głos Chrystusa: ”Franciszku, idź i odbuduj mój Kościół”. Chodziło o duchowe odbudowywanie Kościoła poprzez swoje czyny.
Nasza scholka pragnie przez śpiew budować duchowo Kościół. Czyni to na każdej niedzielnej mszy św. dla dzieci. Wydała także płytę i angażuje się w życie Kościoła.